Ідзеш ты, мой браце, нялёгкай дарогай
Навуку мазольна сабе здабываць.
Сячэ дождж асеньні, стаміліся ногі,
Навокал – нікога нідзе не відаць.
Лазовыя лапці, аборы апалі,
Кашуля-дзяруга, сярмяжына – з лат,
За пазухай – луста з «Жалейкай» Купалы...
Ну што ж ты задумаўся, брат?
Знай: хутка ты ўбачыш свой край у сьвітаньні,
У зьзяньні чырвоным усходніх зарніц...
Ты мусіш змагацца, а ў гэтым змаганьні
I песьні, і сонца, і волю здабыць!
1936
|
|
